KÜSKÜN GECE – Betül ASLANTALAY

Ey kör karanlığıma aydınlık izler bırakan

Sen ki yürüyen bir kandilsin

Mahrum etme beni yeter

Gel, bu gönül seni ganimet bilsin

Hasretin tüm semayı sardı

Diliyor küskün gece, yıldızlar eskisi gibi parlasın

Kabuk bağlamıyor, dayanılmaz acı veriyor

yokluğun

Bülbül öterken kendinden geçmiş gülün, içindeki

yarasın

Nefretim, senden uzak kaldığım zamana

Mahkumun zindanda dediği gibi bir gün bir yılsın

Hatıralarım zincirin halkaları gibi peşi sıra

Ömrüme, yalnız seninle geçirdiğim yıllar yazılsın.

Fotoğraf: Kübra ATAŞ