GÜNLER, Damlanur ÖZSOY

Takvim yaprakları kadar kolay

Kopuyor günler ömrümden

Dönüp bakınca maziye

Neler geçiyor gönlümden

Bir damla özlem, bir damla hüzün

Süzülüyor telaşsız, gözlerimden

Sanma ömür bir defter

Çünkü bir defteri

Yazar, çizer, karalar

Beğenmez yırtar atarsın

Buruşan kâğıda

Arkanı dönüp bakmazsın

Oysa ömür öyle mi?

Kâğıt değil ki günler

Yenileri eklenir bir bir

Lakin geride kalanları

Öylece söküp atamazsın

Yirmi dört saatten bir gün

Peki, bir ömür kaç saat, kaç gün?

Sonu meçhul hikâye

Yaşamak, işte şimdi, bugün

FOTOĞRAF: Muhammet Emin SAĞIR