YARIMDAN KALAN – Hatice Kübra KÜMET

Getir ey seher yeli

Adımı andığı zamanları

Dizinin dibinde oturduğum anları

O aydınlık günleri…

Hiç söyleyemediğim kelimeleri yutkundum

Benden alınmış umutlara ağladım

Gözleri masivanın ötesine bakarken

An an yaşadım kayboluşu

Giderken ölüme kucakladım

Baktım son kez gözlerine

Silinmiyor ki! ben hep o anda kaldım

Ona değen her yara beni de buldu

Onu göremeyeceğim her an aynı acıyı duydum

Tutunmak için omuz bulamadığımda akıttım yaşımı toprağına

Yaralı kalmış gibi mecalim yokken hiçbir şeye

Bir kez görebilmek için onu gitmek geliyordu içimden

Anladım, vedalar ağır kalanlar ise hep yarım…

–

Fotoğraf: Dilber SANCAK